Η κρίση που διέρχεται η χώρα μας έχει προφανώς πολλαπλές εκφράσεις και περιλαμβάνει το σύνολο σχεδόν των πτυχών της δημόσιας ζωής.

Κρίση πρωτίστως οικονομική, με υπόβαθρο αξιακό, κρίση κοινωνική, με συνέπειες οδυνηρές για το σύνολο σχεδόν των πολιτών, κρίση πολιτική, με την αδυναμία συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων σε κρίσιμα θέματα και -το χειρότερο- κρίση εμπιστοσύνης των νέων στις δυνατότητες και τις προοπτικές της χώρας μας, πράγμα που τους οδηγεί στην αυξανόμενη φυγή στο εξωτερικό.

Αυτές οι πολλαπλές εκφράσεις της κρίσης συνεκδηλώνονται με τη διάχυτη πλέον αντίληψη ότι δεν μπορεί να γεννηθεί κάτι νέο στη θέση του παλιού που πεθαίνει καθημερινά, ότι δεν μπορεί να γεννηθεί μια νέα αναπτυξιακή δυναμική χωρίς τις παθογένειες του παρελθόντος, η οποία θα δώσει θετική προοπτική στους Eλληνες πολίτες και ιδίως στους νέους.

Μία από τις μεγάλες δυσκολίες να γεννηθεί το νέο στη θέση του παλιού είναι η σύγχυση στην κατανόηση των βασικών εννοιών, όπως της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας, του δημόσιου συμφέροντος, της εργατικότητας, της αξιοκρατίας, του πατριωτισμού κ.λπ. Η σύγχυση αυτή οδηγεί στη δυσκολία συγκρότησης ενός συνεκτικού δημόσιου λόγου στη χώρα μας.

Αυτή η γενικευμένη αίσθηση των πολιτών και ιδίως των νέων, ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει για να αναγεννηθεί η χώρα σε όλους τους τομείς, αποτελεί τη χειρότερη δυνατή εξέλιξη μετά από πολλά χρόνια οικονομικής και κοινωνικής δυσπραγίας, αφού έχει καταρρεύσει σχεδόν κάθε ελπίδα προόδου.

Η πολιτική, επιχειρηματική και πνευματική ηγεσία δείχνει, δυστυχώς, μεγάλη δυσκολία να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο και να δώσει ένα νέο όραμα στους πολίτες της και κυρίως στους νέους.

Δεν φαίνεται να είναι ζήτημα μόνο πολιτικό ή οικονομικό, αντίθετα, το πρόβλημα βρίσκεται στον πυρήνα των βασικών αξιών και θεσμών που συγκροτούν τον δημόσιο χώρο. Φαίνεται να χρειάζεται μια ριζική αλλαγή σε θεσμούς και νοοτροπίες, μια νέα πνοή, πίστη και ελπίδα ότι η χώρα μπορεί να ξεπεράσει τις σημερινές της δυσκολίες.

Το μέγα ερώτημα είναι πώς θα πραγματοποιηθεί μια τέτοια αναγέννηση στη χώρα μας, με αφοσίωση στη δημοκρατία και στην ελευθερία. Ποιες πολιτικές και κοινωνικές, επιχειρηματικές, πνευματικές δυνάμεις μπορούν να σηκώσουν το βάρος της μεγάλης προσπάθειας;

Ποιο είναι το νέο όραμα, το «νέο αφήγημα», που θα συνεγείρει τους Ελληνες πολίτες και κυρίως τους νέους και θα δώσει και πάλι τη διάθεση και την πεποίθηση ότι μπορεί η χώρα μας να πάρει μια καλύτερη θέση στην Ευρώπη και τον κόσμο, ανάλογη με τις υλικές και πνευματικές δυνάμεις που σήμερα διαθέτει και παραμένουν αναξιοποίητες;

Προφανώς δεν πρόκειται να γίνει κάποιο θαύμα, ούτε να περιμένουμε να φανεί κάποιος μεσσίας που θα αναλάβει να ξεκολλήσει τη χώρα από τις σημερινές της δυσκολίες. Ο μόνος δρόμος είναι η κοινή προσπάθεια όσων ηγεσιών και όσων πολιτών αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί να συνεχισθεί η σημερινή κατάσταση.

Ετσι, μπορεί να προκύψει η συνισταμένη των επιμέρους κινήσεων και να δημιουργηθεί ένα ευρύτερο πολιτικό, κοινωνικό και πνευματικό κίνημα ανανέωσης στη χώρα μας σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου.

ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ, 2/6/2017